Tag Archief van: Eelco Venema

Lodo door Han Korting

Lodo…, het boek

/in /door

Lodo door Han Korting‘Weispield’ is geschreven door regisseur Eelco Venema. Hij heeft diverse bronnen gebruikt in zijn onderzoek naar de achtergronden van Lodo van Hamel…, één van de bronnen was het boek ‘Lodo’ van schrijver Han Korting. Het boek beschrijft het leven van de marineofficier, zijn optreden tijdens de Meidagen van 1940 en zijn heldhaftige gedrag gedurende de evacuatie van het Britse leger tijdens de gevechten in Duinkerken.

De Nederlandse regering in Londen vraagt hem om als eerste geheim agent in bezet Nederland een radionetwerk op te zetten. Deze missie slaagt en Lodo is in afwachting van zijn terugkeer naar Engeland. Dit loopt echter op dramatische wijze helemaal verkeerd af. Lodo van Hamel wordt door de Duitse bezetter gevangen genomen, ter dood veroordeeld en op 16 juni op de Bussumerheide door een vuurpeloton gefusilleerd.

Voor God, Nederland en Oranje

Een belangrijk deel van het boek gaat over het optreden van Lodo’s vader professor J. A. van Hamel. Deze heeft zich tot het uiterste ingespannen om zijn zoon van de ondergang te redden. Uiteindelijk mislukte dit en professor Van Hamel heeft er daarna altijd naar gestreefd om voor zijn zoon een plaats te verwerven onder de helden van Nederland. Het boek ‘Lodo’ berust voor een groot deel op niet eerder gepubliceerde documenten uit het Nationaal Archief.

Bent u na de voorstelling van ‘Weispield’ nieuwsgierig geworden naar het verhaal van Lodo Anne Rinse Jetse van Hamel? Het boek ‘Lodo’ van Han Korting is in de webshop van Afûk verkrijgbaar. Via deze link komt u direct op de juiste pagina.

Nynke van der Veen als de duvelsfaam

De enge duvelsfaam op de Marchjepôle

/in /door

De première komt steeds dichterbij. En ‘Weispield’ wordt steeds meer een geheel. De teksten zitten in de hoofden van de spelers gebeiteld. De posities op het eiland zijn bekend. Er wordt steeds vaker in kostuum gerepeteerd. De interactie tussen de spelers wordt steeds natuurlijker. Voor aanvang van de repetitie van afgelopen donderdagavond deelde regisseur Eelco Venema de notities die hij tijdens eerdere repetities maakte. Naast opbouwende en leerzame kritiek kregen de spelers ook veel complimenten. Een prachtige opsteker.

Omrop Fryslân was aanwezig om enkele scènes te filmen. Nynke van der Veen, die de duvelsfaam speelt, acteert op haar best. Die duvelfaam is écht eng. Dat vond Omrop Fryslân waarschijnlijk ook, Nynke’s scène werd helemaal gefilmd. Er waren tijdens de repetitie ook een fotograaf en journalist van de Leeuwarder Courant aanwezig. Weispield van Iepenloftspul Bantegea begint steeds meer aandacht te krijgen én bekend te worden. En die Lodo van Hamel, dat is een stoere dude. Berichtjes op Facebook die over Lodo gaan worden zeer gewaardeerd door vrouwen van 36 tot 45 jaar. Volgens de statistieken van Facebook dan. Komt dat door Lodo van Hamel of door Marten Wesselius?

[envira-gallery id=”874″]

Foto’s: Jacobus de Boer – Adema

Marten Wesselius is Lodo van Hamel

De kracht van het toneelspelende dorp Bantega

/in /door

Marten Wesselius is Lodo van HamelMarten Wesselius speelt Lodo van Hamel en heeft daarmee de hoofdrol te pakken in ‘Weispield’. Naast zijn inbreng in de artistieke commissie deed de Lemster ook auditie, omdat hij het stuk zo mooi vond. Regisseur Eelco Venema benoemde hem tot Lodo.

Het is de gelaagdheid die Wesselius aanspreekt. ‘Er zit een tijdlijn in het personage’, legt hij uit. ‘In het eerste gedeelte is het een James Bond figuur, een soldaat van Oranje. Een niemand-maakt-je-wat-persoon met een krachtig karakter. Na de pauze verandert dit. Hij wordt wakker op het strand en droomt. De demonen uit het meer brengen hem uit evenwicht. Vreemde types komen voorbij en hij wordt geconfronteerd met de verloren liefde. Het is compleet anders dan in het eerste deel.’

De teksten zitten inmiddels in zijn hoofd. Lodo zelf is bijna omarmd. Van Hamel en Wesselius smelten pas op de dag van de premiere echt samen. Daarvoor is de complete setting nodig. ‘Als alles samenkomt in het stuk, dat voel ik in mijn lijf. Als straks alles op zijn plek is, dat is echt kicken.’

De samenwerking van de toneelgroep tilt het stuk naar een hoger niveau waarbij de personages zonder tekstrol net zo belangrijk zijn als de mensen met tekst. ‘We zijn gelijkwaardig’, gaat Wesselius verder. ‘Lodo is een mooie en indringende rol, maar ik zou dit niet kunnen zonder de anderen. We hebben echt een leuke groep. De dubbelrollen worden samen mooi opgevuld. De personages hebben dezelfde karaktertrekken. Je kunt merken dat het daarom goed werkt.’

De meeste spelers hebben vaker samen gewerkt. Daarbij kennen ze elkaar; bijna iedereen komt uit Bantega en directe omgeving. ‘Het is een hechte groep. Misschien is dat ook wel het geheim. Want samen kun je het zo naar een hoger niveau tillen. En dat met veel plezier. Dat is de kracht van het toneelspelende dorp Bantega.’

Foto: Jacobus de Boer – Adema

Een kijkje achter de schermen

/in /door

En er zit alweer een repetitie op. Na in Oosterzee uitgezwaaid te zijn door een familie nijlganzen voer de spelersgroep afgelopen zondag onder een grijze lucht naar de Marchjepôle. Het miezerde zelfs een beetje. Later op de dag kwam de zon er gelukkig weer bij en ging de temperatuur weer richting vrij warm. Gelukkig voor de vier jonge Lodo van Hamels. Zij zochten verkoeling in de Tsjûkemar toen ze moesten wachten op hun volgende repetitiemoment.

Vier jonge Lodo van Hamels?

Dat leest u goed! Lodo van Hamel, de held uit ‘Weispield’, is ook ooit jong geweest. Schrijver en regisseur Eelco Venema heeft ervoor gezorgd dat er ook voor de jonge Lodo een rol is weggelegd. Maar 9 voorstellingen is wel een ding. Daarom doen er maar liefst vier jonge Lodo’s mee in ‘Weispield’. En ze doen écht mee. Het is niet zo dat er één jonge Lodo is en drie reserve-jonge-Lodo’s. Nee…, ze spelen ieder op z’n minst in twee voorstellingen. Op de foto krijgen ze op het strand van de Marchjepôle letterlijk aanwijzingen van Eelco. Maak kennis met Hisse Kraak, Hessel van Houten, Hendrik Muurling en Finn Wesselius.

En er moet gedanst worden. Een uitdaging voor Marten Wesselius (Lodo van Hamel) en Janneke Warringa (Juniper, de verloofde van Lodo). De gevechtsscènes zijn lastig, maar het dansen is ook niet makkelijk onder de knie te krijgen. Wilt u zien hoe er gevochten word? Hoe er gedanst wordt? Wilt u luisteren naar de muziek van componist Douwe Dijkstra? Wilt u weten welke jonge Lodo van Hamel u gaat zien? Bestel dan nu uw tickets. Wacht daar trouwens niet te lang mee! Vandaag kwam het bericht binnen dat de eerste zaterdag, 30 juni aanstaande, al is uitverkocht.

[envira-gallery id=”830″]

Foto’s 1, 2, 3, 5, 6, 7 en 8: Jacobus de Boer – Adema. Foto 4: Renske Keulen

De Hand van kunstenaar Bouke Groen

Een 20 meter hoge hand groet u: ‘Goeie!’

/in /door

De Hand van kunstenaar Bouke GroenDromen en durven te dromen. Dat is de rode draad van ‘Weispield’, het Bantegeaster Iepenloftspul van 2018. Om dit kracht bij te zetten, is kunstenaar Bouke Groen uit Leeuwarden gevraagd om een iconisch beeld te maken. En iconisch wordt het. Groen maakt een hand van maar liefst twintig meter hoog. Van die hand wijst één vinger omhoog. Want dáár blijven veel dromen hangen, in die grote blauwe hemel.

‘Ik ben gevraagd door de regisseur Eelco Venema‘, vertelt Groen. ‘Het idee was om een beeld te creëren dat een functie had voor het iepenloftspul, maar ook een permanente status zou kunnen krijgen.’ In eerste instantie dacht de kunstenaar aan een hoogspanningsmast. De open constructie van het bouwwerk sprak hem hierbij het meest aan. Na gesprekken met Venema en inspiratierondes om de Tsjûkemar, kwam Groen tot de conclusie dat het handgebaar naadloos bij het toneelstuk zou passen.

‘De hand wijst omhoog’, gaat hij verder. ‘Daarmee wordt het landschap gezegend. Daarnaast beeldt het de vanzelfsprekendheid uit van ‘goeie’. Een typische groet die hier bij de omgeving past. En het James Bondgebaar zie ik er ook wel in. Dat sluit weer aan bij het verhaal van Lodo van Hamel, de spion. Voor mij staat het beeld voor je dromen nastreven. Dromen over de toekomst, over wie je bent en wat je wilt. Dromen over iets willen dat je niet hebt. Dromen van een betere wereld. Ja, het is een zware boodschap, maar het handgebaar zelf is heel licht. Ik word hier zeker wel vrolijk van.’

Oorspronkelijk moest het beeld veertig meter hoog worden, dezelfde lengte als een hoogspanningsmast. Inmiddels is de lengte gehalveerd naar twintig meter waarvan de voet (of in dit geval de pols) vijf meter telt en de hand vijftien meter. De hand wordt gemaakt van geschilderd vurenhout, de pols van ijzer. Het blijft een open geheel, zoals een hoogspanningsmast dat ook is. Het kunstwerk wordt geplaatst in een driehoekconstructie, net als de Eiffeltoren. Het geheel wordt daarna verzonken op een ponton vlakbij het strand van de Marchjepôle. ‘Het wordt een iconisch beeld.’

Foto: Johan Westenbroek