Marten Wesselius speelt Lodo van Hamel en heeft daarmee de hoofdrol te pakken in ‘Weispield’. Naast zijn inbreng in de artistieke commissie deed de Lemster ook auditie, omdat hij het stuk zo mooi vond. Regisseur Eelco Venema benoemde hem tot Lodo.

Het is de gelaagdheid die Wesselius aanspreekt. ‘Er zit een tijdlijn in het personage’, legt hij uit. ‘In het eerste gedeelte is het een James Bond figuur, een soldaat van Oranje. Een niemand-maakt-je-wat-persoon met een krachtig karakter. Na de pauze verandert dit. Hij wordt wakker op het strand en droomt. De demonen uit het meer brengen hem uit evenwicht. Vreemde types komen voorbij en hij wordt geconfronteerd met de verloren liefde. Het is compleet anders dan in het eerste deel.’

De teksten zitten inmiddels in zijn hoofd. Lodo zelf is bijna omarmd. Van Hamel en Wesselius smelten pas op de dag van de premiere echt samen. Daarvoor is de complete setting nodig. ‘Als alles samenkomt in het stuk, dat voel ik in mijn lijf. Als straks alles op zijn plek is, dat is echt kicken.’

De samenwerking van de toneelgroep tilt het stuk naar een hoger niveau waarbij de personages zonder tekstrol net zo belangrijk zijn als de mensen met tekst. ‘We zijn gelijkwaardig’, gaat Wesselius verder. ‘Lodo is een mooie en indringende rol, maar ik zou dit niet kunnen zonder de anderen. We hebben echt een leuke groep. De dubbelrollen worden samen mooi opgevuld. De personages hebben dezelfde karaktertrekken. Je kunt merken dat het daarom goed werkt.’

De meeste spelers hebben vaker samen gewerkt. Daarbij kennen ze elkaar; bijna iedereen komt uit Bantega en directe omgeving. ‘Het is een hechte groep. Misschien is dat ook wel het geheim. Want samen kun je het zo naar een hoger niveau tillen. En dat met veel plezier. Dat is de kracht van het toneelspelende dorp Bantega.’

Foto: Jacobus de Boer – Adema